دوست خدا

در سنن ترمذى، تاريخ ابن اثير و در تمام تواريخ اهل سنت آمده است كه:معاويه صد هزار دينار براى عبد الله بن عمر فرستاد، و بحث بيعت با يزيد را مطرح كرد، وقتى كه به عبد الله بن عمر گفتند:معاويه مى خواهد تو با يزيد بيعت كنى، مى گويد: عجب، پس آن صد هزار دينارى كه براى من فرستاده بود بخاطر همين بود، معاويه دين مرا ارزان خريد، دين من بالاتر از صد هزار دينار ارزش دارد.
ولى بايد بگوييم كه معاويه در اين معامله سرش كلاه رفت ؛ زيرا دين عبد الله بن عمر بسيار كمتر از اين مبلغ ارزش داشت ؛ بلكه هيچ ارزشى نداشت. چرا كه اگر در تاريخ اهل سنت، صحيح بخارى، مسلم و... آمده كه در سال 62 هجرى بعد از قضيه كربلا و واقعه حرّه كه به دستور يزيد صحابه را در مدينه كشتند و به تمام زن ها و ناموس مسلمان ها تجاوز كردند كه حتى گفته مى شود 10 هزار ولد الزنا در آن سال در مدينه بدنيا آمد، مردم مدينه قيام كرده، حاكمى كه از طرف يزيد منصوب شده بود را بيرون كردند، عبدالله بن عمر تنها كسى بود كه از حكومت يزيد در مدينه دفاع كرد، او تعدادى را جمع كرد و گفت :
اى مردم ! ما با اين مرد دست بيعت داده ايم، من خودم با اين گوش هايم از پيغمبر اكرم(صلى الله عليه وآله وسلم)شنيدم كه فرمود: «اگر كسى با مردى بيعت كند و بيعت بشكند، فرداى قيامت با خائنين و غادرين محشور خواهد شد»
از ميان آن همه صحابه پيغمبر(صلى الله عليه وآله وسلم) كه در مدينه بودند، تنها كسى كه از حكومت يزيد دفاع كرد، همين عبد الله بن عمر بود.